Rada Naukowa
Członkowie rady naukowej
Lucjan Buchalik
etnolog. Doktorat na Wydziale Historycznym UAM w Poznaniu (2008).
Stworzył od podstaw stałą ekspozycję zbiorów afrykańskich w Żorach. Do Afryki wyjechał po raz pierwszy jako student (1985), od tego czasu prowadzi badania etnologiczne w Afryce Zachodniej, głównie Mali i Burkina Faso. Opublikował książki: „Kolorowy Sahel”, „Niewolnicy kobiet czyli pokrewieństwo żartów Dogonów i Kurumba”, „Dogon ya gali. Dawny świat Dogonów” oraz kilkadziesiąt artykułów w literaturze fachowej.
Dr hab. Bara Ndiaye
adiunkt w Instytucie Historii Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W pracy badawczej koncentruje się na problematyce
współczesnej Afryki, relacjach francusko-afrykańskich oraz systemach medialnych na
świecie. W 2010 roku opublikował monografię Françafrique. Stosunki francusko -afrykańskie
– wczoraj i dziś oraz zainicjował czasopismo naukowe „Olsztyńskie Studia Afrykanistyczne”, którego jest redaktorem naczelnym. W 2011 roku wydał podręcznik akademicki Współczesna Afryka Subsaharyjska. Wybrane zagadnienia. W 2012 roku wydał monografię Problematyka afrykańska w mediach francuskich na przykładzie dziennika „Le Monde 1990-2010, Olsztyn, wyd. UWM. W 2020 Afryka subsaharyjska : potencjał, problemy i możliwości dla Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN , Warszawa 2020 [Współautorzy Cieślik Ewa, Czernichowski Konrad]. Autor ponad 70 artykułów naukowych, współinicjator i organizator wraz z żoną, Prof. Iwoną NDiaye, „Dni Afryki w Olsztynie” (od 2004 r.); wykładowca Uniwersytetu Dzieci; obydwoje zostali nominowani w 2012 roku do nagrody „Popularyzator Nauki” za szerzenie wiedzy o kulturze i obyczajach afrykańskich, a także przełamywanie stereotypów dotyczących Afryki; członek Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego; członek Rady Naukowej czasopisma naukowego „Polityka & Bezpieczeństwo”; członek Rady Naukowej
czasopisma „African Journal of Economics, Politics and Social Studies”; członek Rady
Programowej Fundacji Afryka Inaczej. Stopień doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauk o polityce (komunikowanie polityczne) otrzymał w Instytucie Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, 16 maja 2014 roku.
Aneta Pawłowska
Doktor nauk, profesor na Uniwersytecie Łódzkim – historyk sztuki i historyk. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, prodziekan Wydziału Filozofii i Historii na Uniwersytecie Łódzkim od 2015 roku. Ekspert Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w dziedzinie opieki nad zabytkami, zwłaszcza malarstwa polskiego i ogólnego z XIX i XXI wieku, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki afrykańskiej i audiodeskrypcji dzieł sztuki. Autor kilkudziesięciu ekspertyz przygotowanych m.in. na potrzeby Departamentu Ochrony Zabytków i muzeów. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na historii polskiej sztuki XIX i XX wieku, sztuce i kulturze Afryki Subsaharyjskiej (od 2000 roku) oraz problemach audiodeskrypcji dzieł sztuki (od 2013 roku). Prowadziła wykłady na uczelniach za granicą, takich jak Universidade Santiago de Compostela, University of West Bohemia w Pilźnie, Chandigarh University w Pendżabie – Indie, University of Ostrava. Jest laureatką licznych nagród, w tym naukowych i dydaktycznych przyznawanych przez Rektora Uniwersytetu Łódzkiego oraz krajowych nagród LUMEN (Leaders in University Management 2017), Lodz Eureka 2017, Idol 2018 i międzynarodowej nagrody INTARG 2020. Jest autorką, współautorką i redaktorką kilku książek oraz dziesiątek artykułów naukowych, takich jak „Pro Arte. Monografia grupy warszawskich artystów 1922-1932, Warszawa 2007; „Sztuka i kultura Południowej Afryki. W poszukiwaniu tożsamości artystycznej na tle przemian historycznych”, „Japonizm w sztuce modernizmu. Obrazy płynącego świata” (wspólnie z Julią Niewiarowską-Kuleszą), Łódź 2016 oraz „Studia nad sztuką polską XIX i XX wieku”, Łódź 2017. Jest kierownikiem wielu projektów badawczych, w tym „Sztuka Łodzi na tle sztuki europejskiej. Wykluczeni/Włączeni” i „Przyjazne Miasto” (współfinansowane przez UE i Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w Polsce).
Ks. prof. dr hab. Jarosław Różański OMI
– misjolog-afrykanista, religioznawca. Główne zainteresowania Afryką pogłębione zostały przez pobyty badawcze, związane głównie z klasycznie pojmowaną strefą Sudanu Środkowego: Kamerun: (1991-1993; 2001; 2011; 2013); Czad (1993; 2001; 2013); Republika Środkowoafrykańska (1993; 2002; 2013); Sudan Południowy (2011); Sudan Północny (2012). Prowadził także badania terenowe na Madagaskarze (1995/1996; 2011). Owocem tych pobytów były liczne publikacje. Jarosław Różański OMI jest autorem 15 książek, redaktorem i współredaktorem 25 książek, autorem ponad 100 artykułów naukowych, 30 popularnonaukowych oraz licznych haseł encyklopedycznych i recenzji naukowych. Od października 1999 r. pracuje na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.